طبق تعریف نرم‌کننده يا پلاستي‌سايزر عبارت است از ماده‌ای که در ترکیب با ماده دیگر (عموماً پلاستیک و یا الاستومر) منجر به افزایش انعطاف می‌شود. حضور نرم‌کننده می‌تواند باعث کاهش دمای انتقال شیشه‌اي، ویسکوزیته مذاب و مدول الاستیک شود.
بیشترین بازار مصرف نرم‌کننده در صنایع پلیمری (حدود80درصد) متعلق به صنعت پی‌وی‌سی است.
استفاده از مقادیر کم نرم‌کننده در فرمولاسیون پی‌وی‌سی موجب کاهش دمای فرآیند و ممانعت از تخریب حرارتی آن می شود. از طرف ديگر این افزودنی به دليل ايجاد انعطاف پذيري يكي از اجزاي اصلی فرمولاسیون پی‌وی‌سی نرم به شمار مي‌رود.
نوع و مقدار مصرف نرم‌کننده در فرمولاسیون پی‌وی‌سی بر فرایند پذیری و کاربرد نهایی محصول تاثير بسزايي دارد. در مقادیر کم (کمتر از 15 Phr) نرم‌کننده با نفوذ ميان زنجیرها و جلوگیری از ارتعاش و حرکت مولکولی خاصیت ضد نرم‌کنندگی مشاهده می‌شود. در این مقادیر نرم‌کننده، افزایش مدول و استحکام کششی و کاهش ازدیاد طول در نقطه شکست و استحکام ضربه مشاهده می‌شود. همچنین در مقادیر بسیار بالای نرم کننده ( بیشتر از 90 Phr) تغییرات خواص مکانیکی با تغییر میزان نرم‌کننده بسیار ناچیز است. در غلظت میانی نرم کننده (20-80 Phr) ساختار شیمیایی نرم‌کننده نقشي تعین کننده بر سهولت فرایندپذیری پی‌وی‌سی دارد.
آخرین دیدگاه‌ها